Halk Ozanı Cemal Koçak

Bireyler tarihin yaratıcısıdır. Bireyler tarihin yazıcısı­dır. Yaşam bir gelenektir. Baştan sonra ele aldığımız eski adı Mamaş olan Soğukpınar köyü saz geleneğinin, söz geleneğinin yara­tıldığı bir okuldur. Bu nedenle, hep Mamaş üzerinde dur­duk, hep Şah İbrahim Veli ocağının uzantı-larına değindik. Şah İbrahim Veli ocağı geleneğe göre, Seyid Ali Kızıldeli ile musahiptir. Kızıldeli ocağının tekkesi günü­müzde Yunanistan toprakları içinde yer alan Dimetoka'da bulunur.

1927 Yılında Soğukpınar köyünde doğan Cemâl Koçak belki geleneksel Alevi öğretisinin son aşığıdır. Düzenli bir eğitim görmedi. 1958 Yılında Sivas Belediye Bandosuna çal­gıcı ola­rak girdi. 1981 Yılında bu görevden emekli oldu. Emeklilikten sonra yeniden köyüne döndü. Şimdilerde köyün­de yaşıyor.

Cemâl Koçak, Soğukpınarlı ozanlar kuşağının son halka­larından biri. Kızıldeli Sultan ocağından Şaban Dedenin oğlu. Dinsel bir dünya görüşü anlayışını benimsemiş toplum içinde büyümüş. Onlardan bağlama çalmasını öğren-miş. Usta bir bağlama çalgıcısı olmuş. Önceleri başkalarının şiirlerini ça­lıp, çağırmış. Giderek onlara özenmiş, onlara öykünmüş. Şiirler yazmış, deyişler söylemiş. Onlara ezgiler yazmış. Yüzü aşkın şiirinden belleğinde pek azı kalmış.

                                      1

Sivralan köyünde doğdu bir bir güneş

Dağlar da çağırır Âşık Veysel'i

Sevdi insanları eyledi kardeş

Diller de çağırır Âşık Veysel'i

Diktiğin ağaçlar meyve veriyor

Kıymetin bilenler seni anıyor

Arı peteğinde seni arıyor

Kovan da çağırır Âşık Veysel'i

Güller çiçek açmış, eğmiş boynunu

Meleşir ardından kuzu koynunu

Karlar erir ırmak eder suyunu

Seller de çağırır Âşık Veysel'i

Işık tuttun bir millete iz ettin

Ayrılmayın diye bize söz ettin

Saza katıp güz ayların yaz ettin

Güller de çağırır Âşık Veysel'i

Çok çalıştın fidan diktin tarlaya

Uyanın uykudan derdin ahmağa

Çalışanlar vasıl olur Allah'a

Toprak da çağırır Âşık Veysel'i

Ektin çekirdeği eyledin bostan

Dillerde dolaştın, söyledin destan

Selam olsun sana sevdiğin dosttan

Dostlar da çağırır Âşık Veysel'i

Hatırlarsın beni "dostlarım" derdin

Sevenler bağrında bir deste güldün

Âşıkların hepsi bir meyve derdin

Cemâl da çağırır Âşık Veysel'i

                        2

İnanma namerdin tatlı diline

Vurur hançerini pareler seni

Verme fırsatını sakın eline

Kırar dallarını kurutur seni

Uzak ol yanaşma eyleme sohbet

Dar günün olsa da bekleme himmet

Yıkar hulus bendin yıkarsa fırsat

Doldurur bendini kum eder seni

Nana tamah edip yaklaşma ona

Sadık dostum diye inanma asla

Pişman eder seni yalan dünyana

Cemâl'ım bu sözle uyarır seni

                        3

Ruhumuza bir ruh katan

Gıda olmuş müzik bize

Birçok derdi bizden alan

İlaç olmuş müzik bize

Müzik ruhun gıdasıdır

Bülbüllerin sedasıdır

Her derdin de devasıdır

Tabib olmuş müzik bize

Cemâl der ki hep çalalım

Sazımızı iyi düzelim

Neşelenip hep coşalım

Neşe verir müzik bize

                        4

Yine ufuklarda doğdu bir güneş

Gözüme göründü Mustafa Kemal

O mavi gözüne iyi bak, yanaş

Samsun'dan doğuyor Mustafa Kemal

Güneş'e gark oldu samsun limanı

Zalim padişah da vermez amanı

Ata'm dinlemedi sürdü atını

Yolun açık olsun Mustafa Kemal

Gönlü dolu milletinin aşkıyle

Azmi çalışmaktı canla başıyle

Düşmanı kahretti subay, eriyle

Ölemez ölümsüz Mustafa Kemal